Actueel
We are here
maart 2024
Gemaakt Voor de tentoontstelling roots in Kunstliefde, Utrecht.
Het thema sprak mij aan vanwege mijn liefdesrelatie met een asielzoekster. We zijn nu ruim een half jaar samen.
In deze twee rolkoffertjes heb ik het thema opgevat als twee verschillende wegen die, de ene vanuit Nederland, de andere vanuit Syrië, bij elkaar gekomen, samen verder reizen.
We are glad we found each other.
Elk koffertje komt uit de kindertijd toen op reis gaan nog een spel was. Of een droom.
Met in mijn achterhoofd het vluchtverhaal zie ik deze kinderspeelkarretjes als haastig in elkaar gestoken vluchtkoffertjes, vertrokken met wat voorhanden was en wat te dragen, te torsen was, met die bagage op weg naar nu.
Puin onderop het ene koffertje staat grofweg voor oorlog, voor vernietiging, het is de basis, een uitgangspunt. In de aardappels verbeeld ik mijn wortels: de koude grond, aardappeleters, van Gogh.
Ik heb de karretjes verhoogd, zodat een volwassene ze kan trekken. Bovenop ligt de foto die we allebei bij ons dragen.
Hoe ben je ontstaan, waar kom je vandaan, wat draag je met je mee? Je start onschuldig. Je verzamelt, vergaart, bouwt op, je hebt niet overal voor gekozen, maar je draagt het met je mee, je moet het ermee doen.
Je verbindt je, om wat je nodig hebt, uit liefde.
Wat je bij je houdt is wat je nodig hebt om te overleven, je dagelijkse benodigdheden, maar ook wat je veiligheid biedt, bescherming. Je moet voort, je probeert je te redden met wat je hebt. Je bent volwassen, maar blijft altijd een kind.
Wat geweest is kun je niet veranderen, je kunt het laten, meenemen, gebruiken. Wat tenslotte telt is: wij zijn hier.
Het is een pleidooi om vooroordelen te laten waar ze zijn, en te ontmoeten in het heden.
Onze bestemming is: hier, nu
In de witte dozen zit: wat we in onszelf meedragen, onzichtbaar voor anderen, en misschien ook voor onszelf, het is wie we zijn.
Gras
Ondertussen werk ik aan project 'Gras'
Kijk voor de laatste ontwikkelingen op mijn blog. Dan kun je zien en lezen hoe dit omvangrijke en arbeidsintensieve karwei zich ontwikkelt.
Ik maak een vloerkleed van 320 x 230 cm, het verbeeldt een grasveld met de afdruk van een tentje erin. Het gaat over herinnering, verlies, verlangen.
De arbeid bestaat uit het zelf vervaardigen van knoopwol voor een heel groot tapijt, vanaf de vuile vacht tot gele en groene bolletjes. Het weven van het kleed doe ik ook zelf, daarvoor gebruik ik jute. De jute en de wol verf ik met behulp van verschillende soorten plantensoep. Op mijn blog kun je zien en lezen hoe een en ander in zijn werk gaat.
Door het thema van de zomertentoonstelling in Studio 28 in Apeldoorn, 'een zomers gevoel', kwam ik op het idee voor een afdruk als herinnering
en knoopte bovenstaand wandkleed.
Gras(2)
Het vervolgproject is groter, een vloerkleed met de afdruk van een tentje.
Het zal natuurlijker moeten ontstaan, dichtbij mijn fysieke beleving blijven en ook bij die van de toekomstige toeschouwer / gebruiker.
Hoe ziet zo'n afdruk er ook al weer uit? Op een camping bij Watou (België) vond ik het ideale voorbeeld.
Van 11 maart t/m 2 april 2017 zat ik in mijn tentje op de tentoonstelling 'GRENS' in Kunstliefde, Nobelstraat 12, Utrecht, elke zaterdag en zondagmiddag. Lees erover in mijn blog
Hoe hanteer ik mijn grens?
'Grenstentje' was een idee naar aanleiding van het thema 'Grens'.
Onderdelen
1) gevingerbreide grens. 2) Tentje, afmetingen en bedekking flexibel.
Het tentje was een bivak om me in te verstoppen. Daaromheen legde ik mijn grens.
Vragen: Hoe ga ik om met mijn grens? Wie en wat kom ik daar tegen?
Ik installeerde mijn tent op een tentoonstelling om me daar op openingstijden schuil te houden. Op die manier kon ik onderzoeken hoe ik mijn grens hanteerde.
Over mijn bevindingen heb ik in een blog verslag gedaan.
Het laatste tentje:
Ik had al heel veel tentjes gemaakt. Het laatste tentje was speciaal bedoeld voor de tentoonstelling over grenzen. Ik zag deze als een verwijzing naar ons huisje-boompje-beestje-gevoel, waar niets aan veranderen mag, waar we ons veilig in voelen. Maar voor het huisje-boompje-beestje-verlangen van een vluchteling kunnen we weinig gevoel opbrengen.
De commissie van de tentoonstelling las mijn toelichting niet, en wilde dat het tentje er niet zo netjes uitzag, ze hadden liever een vluchteling-achtig tentje, of wat ze zich daarbij voorstelden. Ik heb me daarbij neergelegd, omdat ik dit project per sé moest volvoeren.
BLOG >>
Jezus bivak
Jezus bivak is een bivakmuts tot op de grond.
Het ophangsysteem bestaat uit een haak voor aan de muur, een hanger, en een onderjack om beschadiging door de hanger te voorkomen.
Jezus Bivak is op mijn maat gemaakt. Ik werk naar wat ik met mijn afmetingen, kracht en eigen handen aankan.
Het beeld komt voort uit de voorgaande werken: Jesus my love (een papieren beeld), Jesus Cap, Bivakhoofd, Babybivak en Zicht.
Afmetingen (inclusief ophangsysteem): 60 x (vanaf de muur)40 x (hoog)225cm.
Jesus Cap
Katoen, tule (onder-cap) op houten standaard. Afmetingen 38 x 25 x (hoogte)50 cm.
Jesus cap is een kap die zelfs het gat voor de ogen bedekt houdt, om niet te hoeven zien/ verborgen te blijven/ te verbergen/ vul maar in.
Omdat de standaard nogal glad is, heb ik er een netje omheen gehaakt om de cap op zijn plaats te houden. De tule onder cap wordt niet gedragen, maar was bedoeld om de cap in vorm te houden. Later heb ik de cap ook nog gesteven.
Bijgewerkt 9-12-2019